Binlerce senelik halk ıstırabını yaşatan baş amil; “ fikirsizlik ” tir. Halkın bilgisizlikten mütevellit fikirsizliğidir. Fikirsiz cemiyet, elbette iradesizdir. İradesiz kümeler, herhangi bir hükmedenin iradesine uyar. Onun istediğini yapar. İstismarcılar elinde yemeklik olur.

Netice itibariyle kendi menfaatine değil, başkalarının menfaatine ve kendi hesabına değil, başkaları hesabına çalışır, yaşar ve ölürler.

Peygamber Efendimiz: “ Bir saat tefekkür, yetmiş yıl (fikirsiz) ibadetten hayırlıdır ” buyurmuşlardır.

Fikirsiz insanın her hareketi ruhsuzdur. Bu gibilerin ne ibadetinde hedef, ne harekâtında gaye vardır. Kendi hakkında bir fikri olmayanın, kendinden maadaları hakkında ne fikri olabilir? Böylelerinin ne kararlarında isabet vardır, ne de hayatlarından hayırlı bir semere...

Allah fikirle bilinir, Allah’a fikirle güvenilir. Allah’a fikirle teslimiyet arz edilir. Allah’ın istedikleri, istemedikleri fikirle öğrenilir, Allah’ın istediği yolda fikirle yürünür.

İnsanlık fikirle kavranır; insanlık alakaları, vazifeleri fikirle ihata edilir. İnsanlık mükellefiyetleri fikirle ifa edilebilir. Her nerede bulunulursa bulunulsun, her ne şart içinde olunursa olunsun Allah’ın istedikleri, insanlığın icapları fikirle yapılabilir. Ve her iyi şey fikirle başarılabilir.

İyilik, kötülük; fikirle tefrik edilir. Ve fikirle ölçülür. Fikirsiz adamın karar ve kanaatlerinde isabet azdır. İstemeyerek ve bilmeyerek, kendine de başkalarına da, fenalık yaptığı olur.

Şimdi her işin nazımı fikirdir. Her tedbirin kaynağı fikirdir. Bir adamın kendi de, evladı ayali de, hatta bütün bir cemiyet de, o adamın şuuruna, Allah’ın emanetleridir. Bunlara faydalı olmak, ve zarardan sakınmak için, evvela bunlar hakkında bir fikir sahibi olmak lazımdır.

Aksi halde insan; ne, yapacağını bilir, ne de isteyeceğini! İtilen tarafa gider, çekilen tarafa gelir. Başkalarının malı gibidir. Halbuki insan dünyaya, adam olmağa, adamlık etmeğe, adam yetiştirmeğe, hayati işler görmeğe; ıstıraptan insan, can kurtarmağa gelmiştir. Hayatta müsbet bir gayeye ermeğe gelmiştir.

Ömer Fevzi Mardin’in şu manzum sözleri de burada yerindedir:

SEV KURTAR

Allah için sev Allah’ı, durmadan
Allah için, sev insanı, bakmadan,
Allah için insan kurtar hep insan,
Hiçbirini, kendinden ayırmadan

İnsan için ağla, acı gönülden,
Can kurtar can, yorulmadan bıkmadan
Sev Allah’ı, bağlan ta özcandan
Kurtar, bir can kurtar, bu can çıkmadan.

 İnsandır, sebebi bütün hilkâtin
İftiharı, bütün bir kâinatın
Özdür insan, âlem içre kıymette 
Hep kıymeti kalbindedir âdemin.

Yan acı, kalk şahlan ey kalpli insan! 
Atıl kurtar, insan kurtar, yılmadan 
Bir cevherdir, yere düşmüş, çırpınır.
Sarıl kurtar, adını hiç sormadan.

Bodrum - 10.09.2002
http://sufizmveinsan.com