Karanlık ve siyah dediğimiz renk her zaman hüzün ve korku tedirgin lik yaratır renkler insan gönlünü  okşayan ve gönle hoş gelmiyenleri vardır.bu yaşamımızda kuraldır. Ancak siyah ve karanlık bütün yıllar boyu korkuyu anımsatmış mesela  kara büyü,kararan hava, kara gün dostu, kararmış ve karalıklar hep hüzün ve kederi anımsatıyor.Beyaz tam tersi duygular yaşatıyor  ve bu iki renk karışımı birçok renk elde ediliyor.karanlık deyince aklıma önü sonu belli olmayan olarak geldi.yani önününü görememek de karanlıktır.Ne yapacağını bilmemek de karanlıtır kişi bilmediği ilmin düşmanıdır dan konuya bakıldıgında herkese göre de ayrı ayrı karanlıklar görünüyor....karanlık hakikatlerin ortaya çıkarılamayışıdır.herkesin kendine göre karanlığı olmalı çünkü kimse yarın ne olacağını bilemiyor.bu anlamda herkes bilgisi nispetince karanlıktan aydınlığa çıkıyor.bu da yartılış maksadına göre degerlendirilmelidir.yani hakkın insandaki  istek ve arzusu ne ise kul o yönde kendini geliştirip kendi aydınlıgına erişme gayreti içindedir.

İşte böyle bir faaliyet insanda işlevini yapmaya başlayınca hayatı değişir dünyadan aldığı zevk bile doyuma ulaşır.yani ouruclu bir kişinin açken taze bir ekmeğin kokusunu nasıl duyarsa tok iken bunu farkedezse.aynen öyle.zevk bitmez ancak lezzet artar aşk artar .birey bu alemi ve insanları başka bir gözle bakmaya başlar.yan komşusunu yıllarca başka kişi gözüyle bakarken kendini ona daha yakın hisseder.düşünür ki bu alem allahın içindekiler de onun en önemli tecelli merkezleri.heryerde tecelli eden hakkın içinde kendini kaybeder.

Bodrum - 13.11.2001
http://sufizmveinsan.com