Dere tepe dağ ova dolaşmasını seven tek gözlü bir adam varmış, yürür yürür
gidermiş, gider gider yürürmüş... Bir gün uzaklarda renkleri karmakarışık
bir köy görmüş yaklaşmış köye doğru, yolları bir tuhaf, evleri bir tuhaf,
insanları bir tuhafmış köyün....

Girince köyün içine anlamış meseleyi, körler köyüymüş burası, kadınların,
erkeklerin, çocukların, velhasıl herkesin sımsıkı kapalıymış gözleri...
Gezginci adam karar vermiş burada yaşamaya:

Hiç değilse benim bir gözüm var, diyormuş, körler ülkesinde şaşılar kral
olur, derler, bende bunların başına geçer yaşarım. Körlerin gözleri yokmuş ama elleri, kulakları, burunları çok hassasmış, kendilerine göre bir
düzenleri varmış.

Adam şaşkın hallerine bakıyormuş onların, yürümeleri, konuşmaları doğrusu
başka türlüymüş. Bir gün körlerden biri öteki körün malını aşırmış, sadece
tek gözlü adam görmüş bunu, bağırarak ilan etmiş:
- Filanca, malını çaldı falancanın.
körler:
- Nereden biliyorsun o kadar uzaktan duyulmaz ki, demişler.

- Ben duymadım, gördüm, gözüm var benim görüyorum. Körler göz diye, görmek
diye bir şey bilmiyorlarmış, uzun yıllar içinde çoktan unutmuşlar bu hissi.
- Ne demek görmek, demişler, nasıl görüyorsun yani, duyulmayacak mesafeden
anlıyor musun ne olup bittiğini?
- Anlıyorum tabii...
- İnanmayız, imtihan edeceğiz seni...

Adamıı almışlar uzakça bir yere dikmişler, tecrübeleriyle biliyorlarmış o
uzaklıktan hiçbir şeyin işitilmeyeceğini.
- Anlat bakalım, şimdi biz ne yapıyoruz, demişler. Adam anlatmış...
- Oturuyorsunuz, konuşuyorsunuz, şu ayağa kalktı, bu elini oynattı, beriki
bacağını sallıyor, derken körler bir evin içine girmişler, bağırmışlar:
- Anlatsana...
- İçeri girdiniz, göremiyorum ki... körler bilmedikleri için içeri
girmenin ne demek olduğunu:
- Ne olmuş yani içeri girmişsek, elli santim fark etti, anlat anlat,
demişler...
- Arada duvar var görmüyorum.

Körler:
- Sen atıyorsun, demişler, demincek tesadüf etti, bak, şimdi bilemiyorsun.
- Çıkın dışarı söyleyeyim.
- Bu kadar uzaktan duyunca ha içerisi, ha dışarısı, ne çıkar yani...
- Ben duymuyorum, ben görüyorum, diyormuş adam
- Öyle şey olmaz, demişler, sende bir bozukluk var, saçmalıyorsun, acayip
şeyler söylüyorsun, hekime muayene ettireceğiz seni...

Adamı  yaka paça alıp köyün hekimine götürmüşler, hekimde kör tabii...
Elleriyle yoklamaya başlamış adamı, yoklamış yoklamış ve parmaklarını adamın
yüzünde gezdirirken:

- Buldum, demiş. bozukluk burada.... Adamın açık olan gözünü kastediyormuş
hekim ve:
- Saçmalaması bundan dolayı, diyormuş, ben şimdi hallederim, düzeltirim
onu...

Körler ülkesinde kral olmaya kalkan gezginci zor bela kurtarmış
kendini oradan.

Körler görenleri anlayamazlar, saçmalıyor sanırlar ve onu da kendilerine
benzetmek için gözlerini çıkarmaya uğraşırlar.

 İstanbul - 16.09.2001
http://sufizmveinsan.com