- Hz. Ebu Hureyre radıyallahu anh anlatıyor: "Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm buyurdular ki:
"Yedi kişi var, Allah onları hiçbir gölgenin olmadığı Kıyamet gününde kendi gölgesinde gölgeler:
-Adil imam, 
-Allah'a ibadet içinde yetişen genç, 
-Tekrar dönünceye kadar kalbi mescide bağlı olan kimse, 
-Allah için birbirlerini seven, Allah rızası için bir araya gelip, Allah rızası için ayrılan iki kişi,
-Güzel ve makam sahibi bir kadın tarafından davet edildiği halde; "Ben Allah'tan korkarım" de(yip icabet etmey)en kimse, 
-Allah'ı tek başına zikrederken gözlerinden yaş boşanan kimse."

 Bu Hadis-i Şerif’ i bir camiin mesaj panosu olarak kullanılan bölümünde görmüştüm ilk kez. Anlatılan kişileri  ve özellikle de “kendi gölgesinde gölgeler” bölümünü düşününce aklıma tek bir sözcük geldi: Müsterih…

Dilde öyle sözcükler var ki, bunların verdikleri anlama sadık kalarak modernleştirmeye, başka türdeşleri ile ifadeye çalışınca aynı manâyı yakalamak mümkün olmuyor. “Müsterih” için; “içi rahat”, “pişmanlıktan uzak”, “kendinden emin”, “teselliyi özünde bulan” gibi yaklaşımlar yine de gerçek hissinden uzak ve zorlama kalabiliyor.

Toplum olarak, bu manâyı yaşayan kişilerin durumu ile ilgili ortak değerlendirmelerimiz olacağına inandığım bazı cümleleri sıralamak istiyorum:

Müsterih insan…

Doğru olarak bildiği yolda yürürken sapmalardan, yan dalgalardan ve tahriklerden etkilenmez.

Ahdine vefa sahibi ve sadıktır.

Bugün “iyi” dediği şey için yarın “kötü” diyebilecek kadar basiretten yoksun değildir.

Düştüğü durumlara “göre” ifade ve istikamet değiştirmez. 

Namus ve gurur kumkuması değildir, takıntısız ve ileri görüşlüdür.

“İkinciller” olmadan da yaşayabilen bir insandır. 

“Muzdarip”, “yıkılmış” ve “eksik”  hissetmez; bu duruma düşerse ayakta kalacak değeri yakalamıştır.

Kimseyi terk etmez, terk  edildiğinde zamanının gelmiş olduğunu anlar.

İşine öyle geldiği veya şartlar-topluluk onu sürüklediği için değil, idrakı dolayısıyla bir işe girer veya çıkar.

Kendi idrakı ile girdiği konumlar için başkasını suçlamaz.

Öykündüğümüz, özlediğimiz, “Allah’ ın hiçbir gölgenin olmadığı günde, kendi gölegsinde gölgelendireceği”  “Müsterih” insanla ilgili bunları düşünebildim.

Siz ne dersiniz?

İstanbul - 08.10.2001
http://sufizmveinsan.com