Ya Nasip!!!
|
Selam sana bağrında
Alemlerin incisine sahip şehir! Güllerce selam sana, Rasulce selam! Medine’de caddeler tebessüm eder misafirlerine, uzak kıtalar aşmış, seçilmiş konuklardır üzerinde gezenler.. Gözlerinde bu yollarda yürüyen Rasulullah’ın izlerine rastlamak özlemi , kalplerinde mescidinde O’nun baş koyduğu yerlere baş koyma sıcaklığı vardır..
Uhud’da sanki O’nu
görecekmişçesine dikkatle bakar etrafa bir mümin, bir hayal
beliriverir gözlerinde dinlerken okçular tepesinin hikâyesini...
Hele şehitlerin efendisi Hz Hamza’nın da içlerinde bulunduğu
şehitlerin mütevazı kabristanına takıldığında gözleri, sanki
yeniden yaşanmıştır Uhud harbi yeniden ağlamıştır nazlı Nebi.
Gözyaşları yeniden dökülmüştür Uhud’a... Adımlar hızlanır Mescidi Nebevi’nin bahçesinde, melekler karşılar ziyaretçileri. Alemlerin Efendisinin ziyaretçilerini… Her girişte Mescide, huzur girer kalbe, sürur girer, aşk girer. Rasulullah aşkı. Gözler doyamaz Mescidi seyretmeye, çünkü kalp gözüdür bakan, can gözünü neyleye? Bakan, göreceğini görmüş, doyamaz ama mutludur. Belki ömür boyu sürecek bir mutluluğu yudumluyordur sakince.. “Ya nasip!” der, sevgiliye. Yeniden buluşuncaya kadar “ya nasip” der gözyaşları... Ravza’da huzura dururken aşılan yıllara ve yollara “Ya nasip” der. Artık ötelere kalan kavuşmaya Ya nasip der. Bir sonraki durak Kevser havuzudur inşallah, Ya nasip! Ö.Zeyneb EKİNCİ
|
