Ümmetimden hata, unutma ve yapmaya zorlandıkları şeylerin günahı kaldırılmıştır. (İBN KESİR CİLT VI / S.2687)

Allah Resulu (s.a.v.) şöyle buyurur;

Rabbım bana en güzel şekliyle gelip; Ey Muhammed, el-Mele’ el-A’la hangi hususta münakaşa ederler? buyurdu. Ben; Rabbım bilmiyorum,  dedim. Elini omuzlarımın arasına koydu, parmaklarının soğukluğunu göğsümde hissettim. Her şey bana tecelli etti ve bildim… . (İBN KESİR CİLT VI / S.2709)

Ahir zamanda delikanlılar mezarların başlarına gidip hüngür hüngür ağlayacaklardır. Sizler vakti ile ölüp kurtuldunuz, bizim çektiğimiz nedir, diyeceklerdir. (İLAHİ EMİRLER S:445)

Kim cum’a günü imam hutbe okurken “sus” derse abes ile iştigal etmiş olur. (TIRMIZİ CİLT I  NO; 511)

Helal kazanmak için yorulup, evine dönen kimse, günahsız olarak yatar. Allah Taala’nın sevdiği kimse olarak kalkar. (HADİS)

Ebu Hüreyre (radıyallahu anh) anlatıyor: "Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki: "Allahu Zü'l-Celâl hazretleri Adem (aleyhissalâtu vesselâm)'i yarattığı zaman sırtını meshetti. Bunun üzerine kıyâmete kadar onun neslinden yaratacağı insanlardan herbirinin iki gözü arasına nurdan bir parlaklık koydu. Sonra hepsini Adem (aleyhisselâm)'e arzetti. Adem (aleyhisselâm):

"-Ey Rabbim bunlar da kim?" diye sordu.

"-Bunlar senin zürriyetindir" dedi.

Onlardan bir tanesi dikkatini çekti, gözlerinin arasındaki parlaklık çok hoşuna gitmişti.

"-Ey Rabbim şu da kim?" diye sordu.

"-Davud!" deyince.

"-Pekala ne kadar ömür verdin?" diye sordu.

"-Altmış yıl!" dedi.

Adem:

"-Ey Rabbim, ona benim ömrümden kırk yıl ilave et!" dedi.

Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki: Hz. Adem'in yaşı kırk yıl eksik olarak kesinleşince hemen ölüm meleği geldi. Adem (aleyhisselam) ona:

"-Yani benim ömrümden kırk yıl daha geride kalmadı mı?" dedi. Melek:

"-İyi ama, dedi, sen onu oğlun Dâvud'a vermedin mi?"

Adem inkâr etti, zürriyeti de inkar etti, Adem unuttu ve meyveden yedi. Zürriyeti de unuttu. Adem hatâ işledi, zürriyeti de hata işledi." KÜTÜB-I SİTTE /613)

Semüre İbnu Cündeb (radıyallahu anh) anlatıyor: Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki: "Havva (aleyhisselam) hâmile kaldığı zaman iblîs Havvâ'nın yanına geldi. (Bu sırada) Havvâ'nın çocuğu yaşamıyor hep ölüyordu. İblis: "Çocuğa Abdü'l-Hâris adını ver, çünkü o yaşıyor" dedi. Havva bu ismi verdi, çocuk da yaşadı. Ancak bu durum şeytanın bir telkini ve emri idi." (KÜTÜB-I SİTTE /614)

İbnu'z-Zübeyr (radıyallahu anhüma) diyor ki: "Sen af yolunu tut, bağışla, uygun olanı emret, bilgisizlere aldırış etme" (A'raf, 199) âyeti, ancak ve ancak halkın ahlâkı hususunda nâzil oldu."(KÜTÜB-I SİTTE /657)