Kütüb-i Sitte'den Alıntılar
25.Bölüm


[5-89,90/1045] - Büreyde (radıyallahu anh) anlatıyor:
-"Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) bir ordunun veya seriyyenin başına komutan tayin ettiği zaman, -hassaten komutana- Allah'a karşı muttaki olmasını, beraberindeki Müslümanlara da hayır tavsiye eder ve sonra şunları söylerdi:
-"Allah'ın adıyla ve Allah'ın rızası için savaşın. Allah'ı inkâr eden kâfirlerle çarpışın. Gazâ edin fakat ganimete hıyanet etmeyin, haksızlıkda bulunmayın, ölülerin vücudlarına sataşıp burun ve kulaklarını kesmeyin, (önünüze çıkan) çocukları öldürmeyin!
Müşrik düşmanlarla karşılaşınca onları önce üç şeyden birine çağır: Bunlardan birine cevap verirlerse onlardan bunu kabul et ve artık dokunma!
Önce İslâm   dâvet et. İcâbet ederlerse hemen kabul et ve elini onlardan çek. Sonra onları yurtlarından muhâcirler diyarına hicrete dâvet et.Ve onlara haber ver ki, eğer bunu yapacak olurlarsa Muhacirler‚ va'dedilen bütün mükâfaat ve vecibeler aynen onlara da terettüp edecektir. Hicretten imtina edecek olurlarsa bilsinler ki, Müslüman bedevîler hükmündedirler ve Allah'ın mü'minler üzerine câri olan hükmü onlara icra edilecektir; ganimet ve fey'den kendilerine hiçbir pay ayrılmayacaktır. Müslümanlara birlikte cihâda katılırlarsa o hariç, (o zaman ganimete iştirak ederler.)
Bu şartlarda Müslüman olma teklifini kabul etmezlerse, onlardan cizye iste, müsbet cevap verirlerse hemen kabul et ve onları serbest bırak.
Budan da imtina ederlerse, onlara karşı Allah'tan yardım dile ve onlarla savaş. Bu durumda bir kale ahâlisini muhâsara ettiğinde onlar senden Allah ve Resûlü'nün ahd ve emânını talep ederlerse kabul etme: onlar için, kendine ve ashâbına ait bir emân tanı. Zira sizin kendi ahdinizi veya arkadaşlarınızın ahdini bozmanız, Allah'ın ve Resûlü'nün ahdini bozmaktan ehvendir.
Eğer bir kale ahalisini kuşattığında onlar, senden Allah'ın hükmünü tatbik etmeni isterlerse sakın onlara Allah'ın hükmünü tatbik etme, lakin kendi hükmünü tatbik et. Zira Allah'ın onlar hakkındaki hükmüne isâbet edip etmeyeceğini bilemezsin."

[5-98] :Ebû Hureyre , Rasûlullah (a.s.) ın şöyle dediğini rivayet etmiştir  -Gazveye çıkan Nebilerden biri , ikindi vakti sırasında veya ikindiye yakın bir zamanda fethedeceği köye yaklaştı. Güneşe :
-Ey Güneş nasıl sen bir memursan , ben de bir memurum dedi ve Allah’a yönelerek : Ey Rabbim, güneşi durdur , vakit çıkmadan gazvemizi tamamlayalım , diye dua etti . Güneş durduruldu. Allah’ın yardımıyla köy fethedildi.

[5-104/1057] – İbnu Ömer (radıyallahu anhümâ) anlatıyor: "Ben bir seriyyeye katılmıştım. Askerler (bir ara) bir firarda bulundu, ben de onlar arasında idim(7). Oradan uzaklaşınca: "Şimdi ne yapacağız, cihaddan kaçtık, Allah'ın gazabıyla dönüyoruz" diye müzâkere ettik. Sonunda: "Medine'ye girelim, bizi kimse görmez" diye düşündük.Ancak Medine'ye varınca: "Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm)'a gidip, kendimizi arzederek, bizim için bir tevbe imkânı varsa onu yerine getirsek, yoksa geri gitsek" diye kararlaştırdık. Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm)'a uğrayıp "Biz firarileriz!" dedik. Bize yaklaşarak:"- Hayır siz, firârîler değil, savaşa tekrar dönmek üzere manevra yapmış kişilersiniz" buyurdu. Kendisine yaklaştık, mübarek ellerinden öptük. Bize: "Ben Müslümanların ilticâgâhıyım" dedi."

[5-133,134,135/1075] – İmrân İbnu'l-Husayn (radıyallahu anhümâ) anlatıyor:
-Sakif, Benî Ukayl'in müttefiki idi. Sakîfliler, Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm)'ın ashabından iki kişiyi esir ettiler. Buna mukabil Müslümanlar da Benî Ukayl'dan bir kişiyi esir ettiler, adamla birlikte Adbâ adlı deveyi de ele geçirdiler. Adam bağlı halde iken Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) yanına geldi. Adam:
- Ey Muhammed!" dedi. Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm):
- Ne istiyorsun?" diye sordu:
- Beni niye yakaladınız, hacıları geçene (yani Adbâ'ya) niye el koydunuz? dedi:
Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) meseleyi büyütmek için:
-Seni müttefiklerin olan Sakifin cinayetinden dolayı yakaladım! cevabını verdi, sonra oradan ayrılıp gitti. Adam tekrar seslenerek:
- Ey Muhammed! Ey Muhammed, dedi. Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) merhametli ve nezâketli idi. Adama dönerek:
- Ne istiyorsun? dedi. Adam:
- Ben Müslüman’ım! dedi. Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm):
- Sen bunu, daha önce, kendi umuruna mâlik iken söylemiş olsaydın, tamamıyla kurtulurdun, dedi ve adamdan uzaklaştı. Adam tekrar:
- Ey Muhammed, ey Muhammed! diye bağırdı. Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) geri gelerek:
- Ne istiyorsun? dedi. Adam:
- Açım, doyur beni, susadım, su ver bana!" dedi. Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm):
- Hacetin bu mu? dedi. Adam öbür iki kişiye mukabil fidye yapıldı."
Râvi İmrân sözüne şöyle devam etti:
-Ensâr'dan bir kadın esir edildi.Adbâ dahi ele geçirildi. Kadın bağa vurulmuştu. Halk develerini evlerinin önünde dinlendiriyorlardı.
Bir akşam bu kadın ipten boşanarak develerin yanına geldi. Kadın deveye yaklaştı mı deve böğürüyordu. O da birini bırakıp öbürüne yaklaşıyordu. Sonunda Adbâ'ya yaklaştı. Bu böğürmedi.
Râvî der ki:
-Bu pişkin bir deve idi, -bir rivayette: "O terbiyeden geçmiş bir deve idi" denmiştir. Ebu Dâvud'da:
-Uysal bir deve… denmiştir. Kadın devenin arkasına bindi, hayvanı sürüp yola revân oldu.
Kadının kaçtığını hissettiler, arayıp taradılar, ama bulamadılar.Kadın, Allah kendisine kurtulma nasib ederse, deveyi Allah için kurban etmeyi adadı. Medine'ye gelince, halk onun kurtulduğunu görünce:
-Adbâ, Resûlullah (aleyhisssalâtu vesselâm)'ın devesi!.. diye bağrıştı. Kadın:
- Ben nezretmişim. Allah beni kurtarırsa onu kurban edeceğim diye!.. dedi. Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm)'a gelip bu durumu haber verdiler. O:
- Sübhânallah! Hayvancağıza ne kötü mühâfaat vermiş. Allah onu bunun üzerinde kurtarırsa o tutup bunu kesecek ha! Olacak şey mi? Hayır! Günah olan bir nezre uyulmaz, şahsen sâhip olmadığı bir şey üzerine yaptığı nezre de uymaz!... dedi."

İstanbul - 24.02.2004
http://gulizk.com


Üst Ana sayfa e-mail