[5-219,220/1126] - Mâlik İbnu Evs İbni Hadesân
(radıyallahu anh) anlatıyor: "Hz. Ömer (radıyallahu anh) bana haber
gönderdi. Ben de gün yükseldiği zaman ona gittim. Kendisini evinde bir
sedirin üzerinde, deri yüzlü bir yastığa dayanmış vaziyette oturmuş
buldum. Sedirin örgü ipleri adalelerine gömülmüş durumdaydı. Bana:
"Ey Mâlik, seni şunun için çağırdım: Senin kavminden bir kaç hâne
halkı peş peşe geldiler (ihtiyaç arzettiler). Ben de kendilerine biraz
bağışta bulunulmasını söyledim. İşte! Albunu aralarında dağıtıver!"
dedi. Ben:
"Bu işi benden başkasına söyleseniz daha iyi olur!" dedim. Ancak o
ısrarla:
"Ey Mâlik al şunu!" dedi. Az sonra Hz. Ömer'in azadlısı (kapıcı)
Yerfe' geldi ve:
"Ey mü'minlerin emîri! Osmân, Abdurrahmân İbnu Avf, Zübeyr ve Sa'd
(radıyallahu anhüm)'ın girmelerine izin veriyor musunuz? (sizi görmek
istiyorlar!) dedi. O da:
"Evet, buyursunlar!" diyerek izin verdi. onlar da girip selam vererek
oturdular.
Az sonra Yerfe' tekrar gelip:
"Abbas'la Ali (radıyallahu anhümâ) için de izin var mı?" dedi. Hz.
Ömer, onlara da izin verdi. Girdiler, selamı verip oturdular. Abbâs
(radıyallahu anh) söz alarak:
"Ey mü'minlerin emîri! Benimle Ali arasında hükmet!" dedi.
Bunlar bir meselede ihtilâfa düşmüş, birbirlerini dâva ediyorlardı.
Oradaki cemaat de:
"Evet ey mü'minlerin emîri, aralarında hükmet, onları rahatlat!"
dediler. Hz. Ömer (radıyallahu anh) (önceden gelenlere yönelerek):
"Şöyle bir sâkin olun!" deyip devam etti:
"Arzı ve semayı ayakta tutan Allah aşkına soruyorum. Resûlullah
(aleyhissalâtu vesselâm)'ın şöyle şöyle söylediğini biliyor musunuz?
"Bize mirascı olunmaz, ne bırakmışsak o sadakadır."
"Evet!" dediler. Sonra da Hz. Abbâs ve Hz. Ali'ye yönelerek:
"Arz ve sema izniyle ayakta duran Zât'ın aşkına size soruyorum,
Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm)'ın: "Bize mirascı olunmaz, her ne
bırakmışsak sadakadır" dediğini biliyor musunuz?"
O ikisi de:
"Evetl" dediler. Hz. Ömer de:
"Allahu Teâla hazretleri, Resûlü'ne (aleyhissalâtu vesselâm) bazı
imtiyazlar bahşetmiştir, bunları ondan başka kimseye vermemiştir. Söz
gelimi, beldeler ahâlisinden Allah'ın fey kıldığı şeyler (hassaten)
Allah ve Resûlü'ne aittir. Allah Resûlü (aleyhissalâtu vesselâm) Benî
Nadir'in mallarını aranızda taksim etti. Allah'a kasem olsun, o işte,
kendisini size tercih etmedi, sizi bırakıp, onu kendisi almadı.
(Nitekim, onu aranızda dağıttı.) Sâdece şu mal (kendisine) kaldı.
Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) bundan (ailesinin) yıllık
nafakasını alır, mütebâkisini beytü'l-male koyardı" dedi."
[5-221,222/1127] -(Yukarıdaki vak'a ile alâkalı
olan) bir rivayet şöyledir: "Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm)
(yıllık ihtiyacını aldıktan sonra) geri kalanı Allah'ın malı kılar
(Beytu'l-mâle koyar) idi." Ömer (radıyallahu anh) sonra (cemaate
yönelerek) dedi ki:
"Arz ve semânın izniyle ayakta durduğu Zât aşkına sizden soruyorum,
bunu biliyor musunuz?"
Onlar: "Evet!" dediler. Sonra Hz. Ömer teker teker, Hz. Abbâs ve Hz.
Ali'ye yönelerek, öbür cemaate yaptığı gibi, aynı şekilde yemin
vererek bu hususu bilip bilmediklerini sordu. Her ikisi de: "Evet,
biliyoruz!" dediler. Sonra Hz. Ömer (radıyallahu anh) sözüne devam
etti:
"(Hatırlayın! Siz,) Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) vefat edince
Ebu Bekir'e bu meseleyi götürdünüz. O, size: "Ben Resûlullah
(aleyhissalâtu vesselâm)'ın velisiyim, ikiniz bana ihtilâfınızı
getirdiniz, sen ey Abbâs, kardeşin oğlunun mirasını taleb ediyorsun,
sen de ey Ali, hanımın Fâtıma'nın babasından olan mirasını taleb
ediyorsun" dedi ve devamla: "Ebu Bekir (radıyallahu anh) size,
Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm)'ın şu sözünü hatırlattı: "Bize
vâris olunmaz. Her ne bıraktı isek sadakadır." Siz ikiniz (onu
ithamda) ittifak ettiniz. (Allah biliyor o, bu tatbikatta doğru, iyi,
isabetli ve hakka uygun hareket ediyordu. Sonra Ebu Bekir (radıyallahu
anh) vefat etti. Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) ve Ebu Bekir'in
velisi ben oldum, böylece o malın sorumluluğu bana geçti. Allah
biliyor, bu işte ben de doğru, iyi, isâbetli ve hakka uygun hareket
ediyorum. Şimdi (ey Abbâs!) sen ve Ali bana geldiniz. Meseleniz aynı
mesele. Bana: "(Benî Nadir'den kalan fey malını) bize ver!"
diyorsunuz. Ben de şu cevabı veriyorum: "Dilerseniz, bir şartla o malı
size vereyim. O şart da şudur: "Bu malı, Resûlullah (aleyhissalâtu
vesselâm), (Ebu Bekir ve sorumluluğunu aldığım günden beri ben) nasıl
kullandı isek sizin de öyle kullanacağınıza dâir Allah'a söz
vermenizdir. Onu bu şartla aldınız mı? Tamam mı?" Onlar: "Evet!"
dediler. Hz. Ömer de: "Sonra siz bana aranızda (başka şekilde)
hükmedeyim diye (mi)? geldiniz. Hayır, vallahi aranızda, kıyamet
kopuncaya kadar, bundan başka bir hüküm veremem. Bu şartı yerine
getirmede âciz kalırsanız, malı bana iade ediverin" dedi.
