İbnu Abbâs
(radıyallahu anhümâ) anlatıyor: "Şu "Sen ilkin en yakın hısımlarını
inzâr et" (Şuara 214) meâlindeki âyet indiği zaman, Resûlullah
(aleyhissalâtu vesselâm Safâ tepesi üzerine çıktı ve şöyle bağırmaya
başladı: "Ey Benî Fihr!, Ey Benî Adiyy!" Bunlar Kureyş kabilesine
mensup boylardı. Toplandılar.
Onlara
Şöyle hitab etti:
" Ben
size, "şu vadide atlılar var, sizlere saldırmak istiyor"desem, beni
tasdik eder misiniz?"
Hep
beraber şu cevabı verdiler:
"- Evet,
tasdik ederiz, şimdiye kadar hiç yalanına rastlamadık, hep doğru
söyledin."
" Öyleyse
dinleyin!" dedi. "Önünüzde bekleyen şiddetli bir azabı sizehaber
veriyorum."
Ebu Leheb
atılıp:
"- Ey
Muhammed, ey kuruyasıca! bizi bunun için mi çağırdın?" dedi.
Bunun
üzerine: "Ebbu Leheb'in iki eli kurusun. Kendisi de kurudu..." diye
başlayan Ebu Leheb suresi nazil oldu." (KÜTÜB-İ SİTTE /724)
İbnu Abbas
(radıyallahu anhümâ), "Şâirlere gelince, onlara da sapıklar uyar"
(Şuarâ 224) meâlindeki âyet hakkında şunları söyledi: "Cenâb-ı Hakk,
(kendilerine sapıklar uyar diye zemmettiği) şairlerden, "İman edip de
iyi amel (ve hareket)de bulunanlar, Allah'ı çok zikredenler ve zulme
uğratıldıklarından sonra öclerini alanlar..." (Şu'arâ 227) istisna
edildiler." (KÜTÜB-İ SİTTE /725)
İstanbul - 01.07.2004
http://www.sufizmveinsan.com/
|