Cunku gercekten de ziddi meydana cikaran onu ziddi olan seydir; bal, sirkeyle belirir.
[I, 3223]

Kendisini olgun sanansa, ululuk sahibi Tanri'ya, bu zanni yuzunden ucup ulasamaz.
A sapik, olgunluk zannindan, vehminden daha beter birsey yoktur senin caninda.
Senden bu kendini gorus gidinceye dek gonlunden,
gozunden cok kanlar akar.
[I, 3225-27]

Irmak, kendi kendisini nerden aritacak?
Adamin bilgisi,
Tanri bilgisiyle fayda verir.
Kilic sapini nerden kesecek?
Yuru, bu yarayi cerraha goster de iyilestir.
Hic kimse, yarasinin kotulugunu, cirkinligini gormesin diye
her yaranin ustune sinek user.
O sinekler, senin dusuncelerindir, mallarindir;
yaran da hallerindeki karanlik.
[I, 3233-36]

Tanri, utanci  yuz batman agirliginda bir demir haline koymustur;
nice kisiler, gorunmez baglarla baglanip kalmistir.
Ululanmayla kafirlik,
o yolu oyle bir baglamistir ki ululanan,
kafir olan,
acikca ah bile edemez.
Tanri "Boyunlarina zincir vurduk, baslarini yukariya kaldirmislardir, indiremezler" dedi.
O zincirler bizden disarida degil.
[3252-4]

Senin guzelin, asil guzelin yuzune engel;
senin mursidin, asil mursidin
sozunu dinlemene engel.
Nice kafirler var ki din sevdasina dusmustur;
fakat suna-buna karsi ululanmak,
ad-san kaygisi,
onlara baglidir.
[I, 3257-8]

Hayir, umitsizlenme; neselen, sevin;
o feryada erisene karsi feryad et.
De ki: A bagislamayi seven, bagisla bizi; a eskimis, yerlesmis, muzminlesmis hastaliklarin hekimi de, yalvar.
[I, 3264-5]

A kardes, sana akip gelen hikmet,
Abdal'in kaynagindan geliyor,
sende egreti bu.
Ev, kendinde bir isik bulmustur ama o isik,
aydinlanmis bir komsudan parlamistir.
Sukret, aldanma, ululanma;
kulak ver, hic kendini gorme.
Yuzlerce yaziklar olsun,  yuzlerce eyvahlar olsun ki
bu egreti hal,
ummetleri ummetlikten uzaklastirir.
[I, 3267-9]

Kulum, koleyim o kisiye ki,
her konakta,
bir sofra basina cokecegini ummaz.
Adamin, bir gun evine ulasabilmesi icin
bircok konaklari birakip gitmesi gerek.
[I, 3280-1]

Kendini goren, birinin sucunu gordu mu, icinde cehennemden bir alevdir, belirir.
O ululanmaya da din gayreti adini takar; kendindeki o atese tapan nefsi gormez bile. Din gayretinin belirtisi bambaskadir; butun bir dunya o atesle yesermistir.
[I, 3360-2]

Nice kisiler vardir ki ibadet ederek yol azitmislardir;
ibadetleriyle Tanri raziligina ulasmaya, sevap elde etmeye gonul vermislerdir.
Oysa, bu  gizli bir suctur; nice bulanik seyler vardir ki sen ariduru sanirsin.
[I, 3397-8]

Tanri sarhosundan baska butun halk cocuktur.
Nefis isteginden kurtulan kisiden baskasi ergen degildir.
[I, 3443]  devamı...