306-İdrak ve İman

Kur’an çeşitli anlayış düzeylerine, o anlayışların sahiplerinin diliyle hitap eder. Farklı bakış açılarına ve özellikle Kur’an’ın indiği toplumun değer yargılarına göre açıklama yapan birçok vahy vardır ve Kur’an’a yönelik şüphelerde bu ayetlerin yüzeysel anlaşılmasından kaynaklanır. Kur’an tamamıyla çeşitli idrak düzeylerine hitap eden bir kitaptır. Tüm zamanlara ve tüm idraklere açık evrensel bir vahyin başka türlü olması da düşünülemez. İslamiyet’in tasavvufi yorumu bunu esas alır. Örneğin “Hidayetiniz kadar O’nu zikrediniz..” (2 /198) ayetiyle, idrakin doğurduğu hidayete göre anılan Allah mefhumundan bahsedilir. Dinin idrake göre şekillenişi, Mevlana’nın şu satırlarına da yansımıştır: “Şeriat dirilerle zenginler içindir. Mezarda ölülere şeriat hükümleri tatbik edilir mi? Benlikten geçmiş, yoklukta başlarını vermiş kişilere gelince, onlar, mezarlıktaki ölülerden yüz kat daha ölüdürler.”

(V. Korhan Koral)

307-Korunuyor musun?

Korunma deyince ilk aklıma gelen; çocuk yaştan beri annemin her sabah evden çıkarken: “Yedi Ayetel Kürsi oku, yedişer de Felak- Nas, sağına soluna üfleyerek, sağ ayakla ayakkabını giy oğlum” sözleridir.

Ehlinin ikram ettiği KORUNMA DUALARI ise paha biçilmez bir zırh gibi, sağlam bir hisar inşa eder etrafımıza…

Korunma; sadece dua ve zikir midir, başka korunmalara da ihtiyacımız var mıdır, sorusu etrafında biraz düşünelim istiyorum.

Modern bilimin verileri sünnetullah gerçekliği ile paralel okunduğunda ortaya çıkan acı bir gerçek var ki; dünya hayatında bağımsız ve özgür olduğumuz yaklaşımı, tamamen yanılsamadan ibarettir… Kelebek etkisini biliyoruz, toplumsal değişimin bireyleri etkilediğini biliyoruz, düşünce akımlarının hava ve iklim gibi insana tesirini biliyoruz…

Ve artık biliyoruz ki; beyinler beyinleri, kalpler kalpleri, gönüller gönülleri etkilemektedir. Ve bu etki; izne tabi olmayıp orman kanunu gibi güçlü beynin zayıf beyne tesiri, güçlü duygunun zayıf duyguyu egemenliği altına alması, güçlü kişiliğin zayıf kişiliğe baskın çıkması şeklinde sürmektedir…

Yani bilincimiz, daimi surette kasırga yada meltem şeklinde esen bilinç akımı ve yayınlarının etkisine maruzdur. İçten vehmin, dıştan negatif tesirin etkisi altına girmemek üzere dua ve zikrin rolü ve gücü elbette tartışılmaz. Ama sadece bunlar yeterli olmasa gerek… Yaşamsal bazı düzenlemeler de yapmanız gerekir kendi adınıza….

Bilinçlerin bilinçleri etkilediği ortamda nasıl davranırsak kendi idrak ve ilmimizi korumuş oluruz?!..

Cevap arayacağımız soru bu…

Öncelikle dost ve arkadaş seçiminize dikkat ediniz!... Hadislerde geçen KAFİRLERİ DOST EDİNMEYİN uyarısını bu çağda PERDELİLERLE ARKADAŞLIK ETMEYİN şeklinde anlamamız ve bunun gereğini yapmamız gerekiyor.

Bir yanda ilminiz, diğer yanda o ilimden habersiz, ona karşı yada ondan çok uzak boyutlarda yaşayan dostluklarınız, arkadaşlıklarınız varsa, emin olun ki, ilminiz de idrakiniz de bulanmaya, kafanız karışmaya mahkumdur!... İlme verdiğiniz emeklerin heba olmaması, bir dizi gayretle eriştiğiniz idraklerin yıkılmamasını istiyorsanız, böylesi bir korunmaya mecbursunuz…

Bilgi kaynaklarınız da bu noktada bir o kadar önemli… Bir kaynağa yönelmişseniz, bir idrak disiplini içinde menzile varmayı hedeflemişseniz, her önünüze gelen bilgi kaynağına eğilemezsiniz. Kafanızın kuru bir ansiklopediye dönüşmesini, ruhsuz bir bilgi hamalı olmayı istemiyorsanız buna da mecbursunuz…

Sahabenin biricik bilgi kaynağı HZ. MUHAMMED (SAV) idi… Risalet kaynağından dökülen ilme yönelen bizler, bu sahabe tavrının bugün için ne mesaj taşıdığını bir kez daha düşünelim…

Sahabenin yegâne dostları, yine sahabeler idi… Bugün, bu ne demektir bunu da düşünelim.

Biz sadece DOSTLUK ve BİLGİ KAYNAKLARI noktasında KORUNMA konusuna dikkat çektik.

Sizler diğer alanlarda, günlük hayatta ilmi ve idraki korumak üzere nasıl tedbirler alınır, daha geniş düşünecek ve daha anlamlı cevaplar bulacaksınız elbette….

Hayırlı, bereketli günler diliyorum…

(06/10/2008)

(Mehmet Doğramacı)

-  Lafını balla böldüm (…)
-  Bu noktada bir saplama yapayım (…)
-  Çok özür dileyerek araya gireceğim (…)

Ne yanıt aldığını bilemiyorum. Bildiğim tek şey; mutluluğun resminin yapılamayacağıdır.

Peki, gafletin resmi yapılabilir mi, ne dersiniz?

Onu da düşünemiyorum.  

Gaflet, birey ile Allah arasındaki perdenin varlığından kaynaklanır.

Bu kötü halde yaşamını idame ettiren, şirk- farkındalık gibi gündelik hayatta sürekli karşımıza çıkan kavramlarla pek baş edemez.

Daha açıkçası, gaflet içinde yaşayanlar pek çok kavrama, hayata bakış açısıyla bir tamlama getiremiyorlar.

Haliyle, en büyük özellikleri/incelikleri dedikodu üretmek, nifak yaratmak oluyor. Bunca ikaza eleştiri ve çözüm önerilerine rağmen, bu olguyla adeta coşarcasına yakınlık kurmakta da bir mahzur göremiyorlar. Çünkü dil durmuyor.

İnsani etkileşim konusunda çeşitli durumları bir araya getirerek çözümler üretemiyorlar.

Yoğun bir eğitim, İslami terbiye, esneklik, zihinsel durum ve en önemlisi, kişinin kendini karşısındakinin yerine koyma gibi teşebbüsleriyle pek ilgileri yok.

Kısacası, kilitlenip gidiyor, yalpalayıp duruyorlar.

Hatta bu gibiler için “yalpalama” sözü bile yetersiz kalır.

Dolayısıyla fazla vakit geçirmeden, ıvır zıvır işlerle uğraşmaktan bıkmayan, nerede durması gerektiğini bilmeyen densiz, kalitesiz, mana ve algılama yeteneğinden yoksun bu tür insanlardan uzak durmak, söylediklerini mütebessim bir çehre ile dinlemek ve Efendimizin (s.a.s) uyarıları doğrultusunda yaşamak, yapılabilecek işlerin en iyisi olmaktadır.

(10/10/2008)

(Ahmed F. Yüksel)

Bazı ülkelerde okullarda zil kullanılmamaktadır. Yapılan bilimsel araştırmalar göstermiştir ki bu zil sesi öğrenmeyi engelleyebilmektedir. Beyin korteksi, gelen duyusal verileri sürekli işler ve son derece karmaşık süreçler sonunda bir algısal ürüne ulaşır. Dersten, öğrenmeye karşı oluşacak direnç ve nefret her zille beyni kapatacak, adeta mühürleyecektir.

Bilinç ve beyin ilişkisi sonucu derste bilinci kapanacak dereceye gelen öğrenciler bile görmek mümkün olacaktır. Adı sorulduğunda cevap veremeyen ve arkadaşlarının gülüşüyle kendine gelenlere az da olsa rastlamışsınızdır.

Bu şartlar altında öğrenme beklemekte zaten mümkün olmayacaktır. Bu tepkisel şartlanmanın doğal sonucudur. Sevmediğimiz bir yemeğin midemizi bulandırdığı gibi, taze ekmek kokusunun açlışı hatırlatması gibidir. Kısaca tepkisel şartlanma ile davranışlarımız oluşmaktadır.

Konunun mistik yönünde ise Din, Allah, Rasül, Kitap gibi kelimeleri duyanların ortaya koyduğu davranışlar da birer tepkisel şartlanmanın sonucu değil midir? Bu kelimeleri duyduklarında beyin kendini kapatıp bilinç adeta mühürlenmiştir. İnandığımız kitap da bunu ifade etmektedir;

“Allah, kalblerini, kulaklarını/işitmelerini mühürlemiş ve gözlerinin üzerinde de bir perde vardır...”(Bakara 7)

(13/10/2008)

(Turhan Doğan)

Servetinin 43 milyar dolar civarında tahmin edilen Hintli işadamının 27 katlı malikânesi bulunmaktadır.

Avrupalılar dondurma yemek için yılda 20 milyar dolardan fazla harcıyor.

ABD’de kozmetiğe harcanan para, yılda 8 milyar dolar.

ABD ile Avrupa, parfümlere 12 milyar dolar kadar para veriyor.

Evcil hayvanlarını beslemek için 17 milyar dolar harcıyorlar.

Avrupalılar, içki ve sigaraya 150 milyar dolardan fazlasını yatırıyor.

Dünyadaki askeri harcamalar 1 trilyon 200 milyar dolardan fazla.

Üçüncü dünyada herkese temel eğitim şansı yaratmak için gereken para 6 milyar dolar.

Herkese temiz su ve sıhhi tesisat temini için gereken, 9 milyar dolar.

Temel sağlık hizmetleri ve yeterli beslenme için gereken, 13 milyar dolar.

Nebraskalı Edward Buffet’in serveti 62 milyar dolar.

Meksikalı Carlos Slim Helu’nunki 60 milyar dolar.

Chelsa’nın sahibi Abramoviç’inki 23,5 milyar dolar dır.

Zenginlikle ilgili insanı şaşırtan rakamları yansıttık değerli okurlar. Oysa avami tabirle söylüyorum, bunların hiçbiri değildir. Zenginlik, parayla pulla, villayla çiftlikle, özel uçakla lüks ciple ölçülebilecek bir mutlak değer değil, bir ilişkidir. Denklemin bir tarafıdır. Gerçek anlamda olanı; insanın öz değerlerini bilmesi ve bunlarla tahakkuk etmesidir.

(16/10/2008)

(Ahmed F. Yüksel)

Geçen gün yolum Heybeliada’ya düştü. Atların ayak ritimleri eşliğinde mini bir fayton seyahati yaptık. Arkadaşım; “Ne güzel, gürültü, duman yok, keşke adada yaşasak” dedi. “Evet ama, bütün hareket alanı burası, ötelere seyahat mümkün mü?” dediğimde sustu.

“Leyla- Mecnun’u enfes anlatmış” dedi romandan başını kaldırırken. “Başka ne anlatıyor?” diye sordular. “Eski İstanbul’a dair tahlilleri var!” diye cevapladı. “Bugüne mesaj ne?” sorusuna ise, “Mesaj değil mesele, güzel işte.” dedi sadece.

Röportaja gelenlere titrek sesle konuştu: “ Plaklarım rekor kırardı. Sahne aldım mı, yıkılırdı salonlar! Şimdi yüzüme bakan yok!” Yılların sanatçısı geçmişe, dostlarına, çevreye sitemler savuruyordu.

Market furyası başladığında, bakkallığa devamda ısrar etti. Dostlarının çok ortaklı girişim önerisine hararetle karşı çıktı. Nasılsa dev marketler mahalleye kadar inmez, geçinir giderdi. Gün oldu, marketler mini şubelerle girdi mahallelere. Kasap, manav, büfe bir bir kapattı. Son direnci böylece kırılınca dükkâna kilit vurdu. Allah’tan Bağ- Kur emeklisi vardı da aç değildi.

Zararı açık bilinç perdelerini biliyoruz. Bir de sevimli perdeler, ateşten güller var ki; genelde kişiye özel bağımlılıklarla kendini gösterirler. Gıdaları; nostaljidir. Bunları fark edip koparmak yoğun gayret ister.

Örneklere bakalım.

Geçmişe özlem; şu ana razı olmama azabını davet değil mi?..

Fayton, nereden nereye taşır bu çağda?..

Tarihi aşkları tarihteki şekliyle gündemde tutmak, bugüne ne katar?..

Sanatçı, kaset- video- cd süreçlerine uyum sağlayamadıysa suç kimin?..

Şirketleşmeye direnen esnafa kim, ne yaptı?...

Fayton misalini yaşamın diğer alanlarında da düşünün. Hakikat; en güzel biçimiyle yepyeni kaynaktan akarken; eskide aramak; otomobile sırt dönüp faytona koşmak gibi.  
http://download.ahmedhulusi.org/download/video/
expo/28_muhammedi.avi

Bugün ruhsuz, beton gibi mi yazdım? Ehli, “Sistemde duygulara yer yok, duygusallık yapmayın, aklınızı kullanın, yoksa yanarsınız” türünden mesajlar verirken bana da soğuk gelirdi. Çok şeyi yanarak öğrenince, siz yanmayın diye, yanmadan öğrenmek de mümkün demek üzere yazıyorum.

Gelişimi, akışı okumaya ve ona göre davranmaya bakın. Duygusal, nostaljik, geleneksel bağlara; ateşten güllere yapışmakta ısrar edecekseniz, yanınca kimseyi suçlamamaya da hazır olun!..

ANda yaşayanlara selam olsun!...

(16/10/2008)

(Mehmet Doğramacı)

(20/10/2008)

(V. Korhan Koral)

Bu gibi soruları çoğu zaman sütkardeşi meşhur âlim Yahya Efendi’ye sorduğundan, bunu da sormaya niyet eder. Güzel bir hatla yazdığı mektubu keşfine inandığı Yahya Efendi’ye gönderir…

“Sen ilâhî sırlara vâkıfsın. Kerem eyle de bizi aydınlat. Bir devlet hangi hâlde çöker? Osmanoğulları’nın âkıbeti nasıl olur? Bir gün olur da izmihlâle uğrar mı?” şeklinde mektubunu gönderir.

Güzel bir hatla yazılmış mektubu okuyan Yahya Efendi’nin cevabı bir bakıma çok kısa bir bakıma içinden çıkılmaz bir hâl alır:

“Nemelâzım be Sultanım!”

Topkapı Sarayı’nda bu cevabı hayretle okuyan Sultan, bir mânâ veremez… Yahya Efendi gibi bir zatın böylesine basit bir cevapla işi geçiştireceğini pek düşünmez. Söylenmeye başlar:

“Acaba bilmediğimiz bir mânâ mı vardır bu cevapta?”

Nihâyet kalkar, Yahya Efendi’nin Beşiktaş’taki dergâhına gelir.

Sitem dolu sorusunu tekrar sorar: “Ağabey ne olur mektubuma cevap ver. Bizi geçiştirme, soruyu ciddiye al!”

Yahya Efendi duraklar: “Sultanım, sizin sorunuzu ciddiye almamak kaabil mi? Ben sorunuzun üzerine iyice düşündüm ve kanaatimi de açıkça arz etmiştim.”

“İyi ama bu cevaptan bir şey anlamadım. Sâdece nemelâzım be Sultanım demişsiniz. Sanki beni böyle islere karıştırma der gibi bir anlam çıkarıyorum.”

Yahya Efendi bu cevaptan sonra şu akıl almaz açıklamasını yapar: “Sultanım! Bir devlette zulüm yayılsa, haksızlık şayi olsa, işitenler de nemelâzım deyip uzaklaşsalar, sonra koyunları kurtlar değil de çobanlar yese, bilenler bunu söylemeyip sussa, gizleseler, fakirlerin, muhtaçların, yoksulların, kimsesizlerin, feryadı göklere çıksa da bunu da taşlardan başkası işitmese, işte o zaman devletin sonu görünür. Böyle durumlardan sonra devletin hazinesi boşalır, halkın itimat ve hürmeti sarsılır. Asayişe itaat hissi gider, halkta hürmet duygusu yok olur. Çöküş ve izmihlâl de böylece mukadder hâle gelir…”

Bunları dinlerken ağlamaya başlayan koca Sultan, söyleneni başını sallayarak tasdik eder, sonra da kendisini böyle ikaz eden bir âlime memleketinin sâhip olduğu için Allah’a şükreder, bu türlü ikazlardan geri kalmaması için tembihte bulunarak oradan ayrılır…

Mektup bugün Topkapı’da sergi hâlindedir.

(26/10/2008)

(M. Kerem Doksat)

Sıradan ve çok saçma yaklaşımlarla muhatabı üzmek, vehmi unsurlar yaratmak, oldu bitti havası estirmek yerine, sorunların kolaylıkla ve dostane yaklaşımlarla atlatılabileceğini göstermek daha mantıklı olur.

Kuşkusuz, kimse önümüzdeki günlerin bize ne getireceğini bilmez. Her gün, hepimiz, zorlu mücadelelerle, yeni yaşam sınavlarından geçiyoruz. Gittikçe zorlaşan yaşam ve ekonomik koşullar var şimdi. Bunlar hayatta kalma becerilerini de beraberinde getiriyor.

Tüm bu olaylar ve yaşananlar bize şunu gösteriyor: Yaklaşımcı ve kolaylaştırıcı olabilmenin bir fazilet olduğunu…

Aksine, işleri zora sokarak ya da hiç ilgilenmeyerek, alaycı şekilde, fantezi tutumlarla keyfi hareketlerle muhatabını insan yerine koymamak, bakış açılarındaki yeterliliğin iflası anlamına gelebilir.

Böylesi davranışlara yaklaşımcı-yapıcı etiketini yapıştırmak doğru olmaz.

Bahsini ettiğimiz önem arz eden hususlar, çok tehlikeli ve bireyin altından kalkamayacağı şeyler olup aynı zamanda yapanın hazımsızlığının da belirtisidir.

Bütün bunlar insani ilişkiler arasında yer almaz.

İnsanoğlu, yaşam sürecinde kimseyi kırmayacak, kendi problemlerini paylaştığı kişiye yüklememesini bilecektir.

Bu tehlikelerin bertaraf edilmesi, ancak daha hakça, daha paylaşımcı bir sistemi zorunlu kılar.

Zira diyalog denen unsur, laubalilik etmek, başkalarının dünyasına girip ayrımlaşma modeli çizmek değil, yaklaşım yapmaktır.

İlmin değerlerine uyan, özen gösteren yükselir.

Niyetlerini gizleyenler ise “sadece laf ebeliği yapan bir konuma düşer ki, onlardan hiçbir hayır” gelmez.

(29/10/2008)

(Mehmet Doğramacı)

(04/11/2008)

320-Hiç kimse…

Aslına bakarsanız, günün gelişen bilimi-teknolojisi dolayısıyla, değiştirme amacı taşımayan, ancak İslâm’ı teşvik istikametinde yenilemeler yapan ve farklı uygulamaların doğmasına yol açan İslâm Mücedditlerinin dışında kalan hiç kimse; kendi görüşlerini dinle özleştirme ve kendine göre tanımlar, kavramlar ekleme yoluna asla sapmamalıdır.

Çünkü bilmek gerekir ki, tarihin hiçbir döneminde “Allah katında din İslâmdır” ayetine ve Hz. Rasulûllah’ın “İslâm tek ümmettir” anlayışına ters düşen, toplumun birliğini bozucu, önleyici ve nifak sokucu haller tasvip görmemiş ve görmeyecektir.

Unutmayalım ki mistisizmden bahsedilirken bütünlüğün önemi vurgulanmakta, bu hususta ayrılığa düşenlerin Hz. Muhammed’den uzaklaşmış –fırkalara bölünmüş- olacaklarına değinilmektedir.

Buna rağmen, kimilerinin cesaret alıp, konuyu uzlaşmaz bir zemine oturtmayı düşünmesi büyük bir çelişkidir.

Hâsılı, İslâm’ı ve özellikle Allah ilmini yorumlama gayreti içinde bulunanların tek bir gerekçesi vardır,

o da şudur: Tevhid-Teklik bilgilerine vakıf olma şartı.

Şu halde, konuyu en iyi şekilde bilenlerin –evliyaullahın- peşine takılmak mantıklı olacaktır. Ancak, onları kabul etmeyip bu husustaki ayetleri de görmezden gelmek makul olmaz.

Unutulmamalı ki, açıklamalara ters düşen kim varsa, ilahi değerleri ve kendini yok etmiş demektir.

Bu alandaki önemli hastalık olan, çözümsüzlük (umarım çözüm bulunur) batağına saplanılmaz.

Gerekirse, çıkarları uğruna birbirine düşerek bir yaşam sürdürmeye kararlı olanlar ise göz ardı edilmelidir.
Tereddüt edilmeden!

(11/11/2008)

(Ahmed F. Yüksel)

321-Koleksiyoncu

Ortaokul yıllarında başlayan, bazılarımızda ileri yaşlarda kısmen değişerek devam eden, çeşitli materyali biriktirme anlayışı üzerine kurulu bir alışkanlık; koleksiyonculuk. Yerine göre nostaljik bir bağ, yerine göre vazgeçilmez bir tutku.

Puldan kartpostala, kurutulmuş çiçekten ölü kelebeklere, demir paradan oyuncaklara kadar bir dizi ürünün koleksiyonunu yapanlar bunun eğlenceli bir uğraş olduğunu söylerler.

Öğrencilik yıllarımda kibrit koleksiyonum vardı. Onları evdeki vitrine dizerdim. Temizlik yaparken bunalan annem; bir çırpıda hepsini sobaya atmış. “Kibrit, ateş yakmak içindir. Biriktirmek için değil” diye söylenerek yapmış bunu. O gün çok içim acımıştı.

Geçenlerde uğradığım bir dost bana anahtar koleksiyonu olduğunu söyledi. Çay içimi çıktığımız dairesinde zengin koleksiyonunu gösterdi. Eski ahşap kapı anahtarlarından tutun da ev, çanta, valiz, dükkân, oto anahtarlarına kadar bir dizi çeşidi inceden inceye üşenmeden saatlerce anlattı bana.

Sonraki günlerde dikkat ettim girdiği meclislerde, bulunduğu ortamlarda sözün anahtarlara gelmesinden ayrı bir keyif alıyor, adeta her konuya kendi anahtarlarından birinin öyküsü ile girmeyi seviyordu.

Ona; “Anahtardan gaye; kilit açmaktır, yoksa alıp biriktirmek değil, her yerde her sözde anahtar konuşmak hiç değil!” demek istedim bir an. Sonra kendimi tuttum ve ağzımı açmadım. Kibrit koleksiyonumu yakan annemin, o gün yüreğime saldığı acıyı hatırlayınca ona acı veren role soyunmak istemedim doğrusu.

Mektuba yapışmayan pul, kırda uçmayan kelebek, ateş yakmayan kibrit ve kilit açmayan anahtar!...

Benim koleksiyonumu annem yaktığı için koleksiyon hazzını çoktan unuttum.

Koleksiyonculuk zevkli olsa gerek!..

(14/11/2008)

(Mehmet Doğramacı)

322-İslami Bilinç

İnsanlığın bilinç düzeylerini üç gruba ayırabileceğimizi söyleyebiliriz. Birinci grup, alemleri kendisinin dışında yaratan, hatta belki ilk yaratışta etkili olup sonra her şeyi kendi haline bırakan, alemlerden ayrı bir oluşta ve genellikle yukarda bir yerlerde bulunan aşkın bir tanrıya; ikinci grup, alemleri bizatihi kendi bünyesinde yaratan dolayısıyla şeyin özündeki güç olan ama sadece alemlerle sınırlanmış içsel bir tanrıya yani panteizme ya da bu tanrısallığın zaten maddenin bizatihi sahip olduğu bir gerçek olduğunu söyleyen, tanrı denen şeyin bir hayalden ibaret olduğunu ileri süren materyalizme, üçüncü grupsa hem aşkın hem içsel olan, şeyi şeyin özünden ihata eden ve aynı zamanda alemlerden de müstağni olan, alemleri ilmi suretler olarak gören İslami düşünceye inanmışlardır. Düşünce tarihi bu 3 grup düşüncenin değişik varyasyonlarıyla doludur. İslam’da Allah, alemlerden ayrıdır ama mutlak gerçek, sadece bu değildir; yani Allah alemlerden ayrı olsa da, alemler Allah’tan ayrı değildir. Allah, hem alemlerden müstağni, hem de alemler içredir. Burada Allah’ın alemler içre olmasıyla panteizmi değil, alemlerin Allah indinde olmasını kastediyoruz.  O’nun bu içten ve dıştan kuşatma halinin tek yönüne saplanmak, kişiyi inkara götürebilir. Düşünen insan için muazzam bir muamma olan evrenin gerçeği, düşüncenin ötesine yani sezgisel dünyaya erişenler için, beyni kemiren bir bilmece ve bilinmezlik hali değil, huzur kaynağıdır. Yakın insanlık tarihine baktığımızda da, medeniyetleri ilerleten egemen düşüncenin 1. gruptan, aydınlanma çağıyla 2. gruba ve günümüzdeki bilimsel ilerlemenin desteğiyle artık 3. gruba geçtiğini ve bu bilinçliliğin hızla yayılacağını söyleyebiliriz.

(Korhan Koral)

323-20 Kasım Dünya Çocuk Hakları Gününde Gelecek Nesillerin Sağlık Hakkı

1940 yılından önce otizm denen hastalık tanımlanmamıştı. 1970’li yıllardan bu yana görülme sıklığında belirgin artış olduğu biliniyor. Son 70 yılda değişen ne oldu da bu hastalık sıklıkla 3 yaşından itibaren çocukları etkilemeye başladı? Göz teması kurmayan, kendi dünyalarında yaşayıp çevreyle ilgilenmeyen, konuşmayan bu çocukların beyinleriyle birlikte barsaklarında da sorun olduğu ve besin allerjilerinin olduğu bilinmektedir.
Yaramaz çocuğun tıbbi karşılığı olan dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu her geçen gün artan sıklıkla çocuklarımızı etkilemektedir.
Sağlıklı çiftler çocuk sahibi olamamakta ya da akraba evliliği ve genetik bir hastalıkları olmadığı halde çocukları zeka özürü olmaktadır.
Herhangi bir okulun rastgele seçilecek sınıfında, derslerinde ve sosyal ilişkilerinde başarılı olan çocuk sayısı gün geçtikçe azalmaktadır.
Çocuklarımıza neler oluyor?
Son 100 yıl içinde yaşantımızı etkileyen her ne ise, işte o çocuklarımızı etkiliyor.
Bilimsel verilerin ışığında suçlanabilecek ilk etken ağır metallerdir. Fabrikaların üretim atıkları, kurşunlu benzin ve mazotun kurşun atıkları 100 yıldır çevremizde bulunuyor. Solunum yoluyla, yiyeceklerle ve derimizden vücudumuza giriyor. Alüminyum tencere ve kapları uzunca bir süre kullanıldı. Amalgam dolgularda bulunan cıva, her çay içişimizde bir miktar daha vücudumuza girdi. Aşılarda hala cıva, alüminyum var. Benizlerimizden çıkan balıkların hemen tamamında ağır metaller var. Ağır metaller topraktan, sudan, hayvanlardan dolayı yıllar boyunca bedenimize girdi. Belki bir porsiyon balıktan ya da amalgam diş dolgusundan alınan ağır metalin bir önemi yoktur ancak burada önemli olan ağır metallerin sürekli alınıyor olması nedeniyle oluşturdukları birikim etkisidir.
Vücuda giren ağır metaller en çok kemik ve beyin dokusunu seviyor. Her insanın kendine özel direncine bağlı olarak, biriken ağır metaller hastalık oluşturma potansiyeli yaratıyor. Günümüzde Alzheimer Hastalığından şeker hastalığına kadar geniş bir yelpaze içinde yer alan kronik hastalıkların nedeni olarak ağır metaller suçlanıyor.
Daha anne karnından başlayarak etkili olan ağır metaller en ağır darbesini çocuklarımıza vuruyor. Çevreden aldığı ağır metalleri kemik dokusunda bulunduran kadın, hamile iken yaşadığı stres sonucu kanda oranı değişen hormonların etkisiyle kemiklerinden kana ağır metallerin geçmesine neden oluyor. Anne kanından bebeğe geçen ağır metaller henüz gelişmekte olan bebeğin beyin dokusunu etkiliyor. Ağır metallerin etkisi, bebeğin genetik olarak gelişen beyin yapılanma ve çalışma özellikleriyle hamileliğin dönemine bağlı olarak değişim gösteriyor. Kimi bebeklerde doğum anında sorun olduğu saptanırken kimi 1 yaşında kimleri ise 3 yaşında ve hatta 7 yaşında beyin gelişim ya da çalışma anormallikleri ortaya çıkartıyor.
Bilimsel kaynaklar; kurşunun hamileliğin 12.haftasından itibaren anneden fetüs’e geçmeye başladığını, kurşun beyinde öncelikle beyin ön bölgesini, beyinciği ve hipokampus’u etkilediğini; moleküler, hücresel ve hücrelerarası düzeyde kronik hasar oluşturduğunu; kan-beyin engelinin bozulmasına yol açarak kandan beyine girmemesi gereken maddelerin geçişine neden olduğunu; zekâ düzeyinde azalma, dikkat eksikliği, hiperaktivite, sosyal ilişkilerde bozulma ve bunama ile kemik dokusundaki kurşun oranı arasında belirgin ilişki olduğunu bildiriyor.
Son yıllarda otistik çocukların ağır metal uzaklaştırıcı kelasyon tedavisinden %75 oranda fayda gördükleri bilinmesi, ağır metal etkisinin ne kadar önemli olduğunu açıkça ortaya koyuyor. Ağır metallerden kaçışın mümkün olmadığı günümüz yaşam koşullarında hiç değilse çocuk sahibi olmaya karar veren çiftlerin ağır metal tahlili yaptırmaları, çocuklarımızın geleceğini düşünme ve haklarını koruma konusunda önemli bir önlem olacağı açıktır.

(Dr. Güçlü Ildız)

324-Tasavvufi Eğitim Şart mı?

Yorumun başlığına bakıp, bu sualin hemen herkes için geçerli olduğunu düşünmek doğru olmaz. Seslenişim, güne besmelesiz başlayan, çöpçatan programlarıyla devam eden, akşamı terör, dolandırıcılık, bitmek tükenmek bilmeyen, önünün alınması imkân dâhilinde olmayan trafik kazaları gibi karamsarlık  tablosu içinde yer alan ne varsa onlarla uğraşmayı marifet bilen ve hayatını buna göre inşa edenlere değil, Allah’ı tanıma, kendini bilme yolunda olanlaradır.

Bana göre ehli için gerçekten böyle bir öğrenim zorunludur. Düşüncenin eylemle sonuçlanması gerektiğinden bu yönlü bir eğitime kesinlikle ihtiyaç vardır. Çünkü bilginin şekillenmesi ayrıntıları ancak böylece oluşur.

Toplumsal yaşamda değişimin, yenilenmenin gelişiminde eğitim oldukça önemli bir unsurdur. Bireyin konu seçiminde, yaklaşımında, kalitede ve başarı sağlamada kendini belli eder.

Yarınlara güvenle bakmak isteyen ve kendine güçlü bir yer edinmeyi talep eden kişi eğitime epeyce önem vermelidir.

Beyinlerdeki ‘karanlıkları, aymazlıkları söküp atacak, yerine kendisi için mutlak gerekli olanları temin edecek’ yegâne etken eğitimdir.

Gelecek kaygısı taşımayan bir toplum ya da birey, bunu ancak öğrendikleri ve hayata geçirdikleriyle başarabilir.

Akıl+iman+Tefekkür+bilim dörtlüsünün önde tutulduğu pozitif bir yapı, tasavvufi bir eğitimle (görgü-terbiye ve hazım) desteklendiğinde geniş ufuklara, yarınlara sıcak bakışı getirir.

Yapılması gereken; çok az vaktimiz kalmışçasına alternatifi olmayan bu ilmi öğrenmek, bütün kişisel tedbirleri almak veya alınmasına yardımcı olmak, ilmin bizim kavrayabileceğimizin ötesinde bir projeksiyona sahip olmadığını düşünerek, öğretmene sıkı sıkıya sarılmak ve her şey bitmeden, yani istenilen düzeye ulaşmadan, eğitimsizlik karabasanından kurtulabilmektir.

Hedef de esasen budur!

(24/11/2008)

(Ahmed F. Yüksel)

325-Hangi din?

Kur’an’da “Sizden her bir peygamber için bir şeriat ve bir program meydana getirdik.” (5/48) denir; ve bu söylenirken, getirdik denilerek de, bu farklı şeriatların, aynı kaynaktan geldiği, dolayısıyla öz olarak aynı olduğu vurgulanmış olur. Yine “Yemin olsun biz, üzerinizde yedi yol yarattık..” (23/17) denilerek, din konusunda, efal  alemindeki çeşitliliğe atıf vardır (yedi, çokluk anlamına gelen bir terimdir.). Ef’al aleminin özelliği çokluk, onu inceleyen ilim dallarının varacağı yer ayrılık olabileceğinden, din, mezhep ve felsefe farklılıkları, insanlık tarihini doldurmuş olsa da, Mutlak varlık bilgisi (hakikat ilmi), Müslüman ya da başka dinden olsun bütün erenler tarafından görüş birliği içersinde ortaya konulmuştur. Çokluğun batınına nüfuz edince, birlik kendini göstermektedir. Nebi ve Rasüller’e vahy, aynı özden nüzul etmiş, ancak bu vahy, çokluk alemindeki insanlara hitap etmiştir. Yani, Peygamber ve hatta velilerin batınları o öze, zahirleri de insan olmaya, çokluk alemine dönük olduğundan şeriat kabuğunda farklar vardır. Ancak özsel din tektir:   “Kesinlikle Allah indinde din İslamdır.” (3 /19) ve “İndimizden , sana bir zikir verdik.” (20/99). Bu teklik ise, efal alemine yönelik şeriatta aranmaz, özde bulunur. Tıpkı Taocu tapınakların girişinde bulunan “Din’i sevin: dinlerden sakının” yazısının anlattığı gibi. Dinler ile, belli ritüellere sahip dinlerden birini benimseyip diğerlerini yok saymak, öze erme yolunda birer imkan olan araçları asıl kabul etmek, Deruni  gerçeğe sırt çevirmek kastedilir. 

(28/11/2008)

Sular bulanmadan durulmaz derler. Gerçekten de böyledir. Terkibiyetin bulandırdığı suların ne zaman durulacağını sadece zaman gösterir. Ancak, bulanması için de mutlaka bir neden vardır. Durulduğu halde bile o faktörü görebilme/hissedebilme söz konusudur.

Benim anladığım kadarı ile hayatın, ef’alin cilvesidir bulanıklık. Tarih boyu yaşanmıştır.

Dünya ehli işte böylesi bir acı gerçekliği taraf olma kaydıyla şöyle dile getirir:

“Bizimkilerin hali perişan!”

Dayanıksız toplumlarda en basit kaotik safhada su bulanırken, dinine-inancına/yaşamına sahip olanda bu gibi haller pek görülmez. Onlar kendinden emin olanlardır.

Bulanıklarda, “bizimkiler ve ötekiler” kavramı kendiliğinden oluşur.

Hâlbuki duyarlı olunabilse bunlar yaşanmayacak, bütünlük asla bozulmayacaktır.

Ve çok haklı olarak insanların kaygıları, korkuları, yaşamlarının giderek zorlaşması mevzubahis olmayacak, yaygın ve kitlesel olarak yaşamın her alanında düzen dışına çıkarmalar gelişmeyecektir.

Örneğin, İslâm’ı farklı yorumlayan, başını açmaya hak göreni, başka dinlere bağlı olanları, ateistleri, teistleri kriterleri ile suçlamayacak,  bu en büyük suçu kendi işlemeyecektir.

Ayrıca kim kimi eleştiriyor? Bu kadar ağır ve acımasız yargılamalar, ön yargılı yaklaşımlar ne anlama geliyor?

Nereden bakarsanız bakın, tevhide odaklı hedef belirlenmişken algılamaları alt üst eden, gerçeklerden uzaklaştıran bu kısır tartışma da neyin nesi?

Diye düşünmek de mümkün.

Bildiğimiz, görebildiğimiz tek gerçek; Kendini koruyan insanın bir şekilde bulanık suyun içine dalmaması ve suyunu bulandırmamasıdır.

Bir ben vardır bende benden içeri” diyen Yunus Emre’yle “Tanrı ruhumdur, kanımdır, etimdir ve kemiklerim/ Nasıl olur da ben Uluhiyete bulaşmış değilim, derim?” diyen Hıristiyan mistiği Angelus Silesius gibi, tüm Tasavvuf ekolleri, Uzak doğu dinlerinin özsel yorumları, ikilik zannından kurtulmaya, Tümel tekliğin, kendiliğinden olmada saklı olduğunu söylemeye dayanır. Benzer ifadelerle Hua hu ching’de, tapınmanın değil, özsel bir bilinçlilik halinin makbul olduğuna, “İlahlara ve dini hakikate/ Latif hakikatin kaynağı olarak tapınma/ Böyle yapmak, Tanrı ile arana aracı koymaktır/ Ki bu seni, göğsünde saklı olan olan hazineyi elde etmek için/ Dışarıya göz diken dilenciye benzetir/ Tao’ya tapınmak istiyorsan/ Önce onu kalbinde keşfet/ O zaman tapınman anlam kazanacaktır” denerek dikkat çekilir. Bu kendindenlik için de şunlar söylenir: “Dünya dinlerinin bir çoğu yalnızca/ Benlik ve başkaları, yaşam ve ölüm,/ Gök ve yer gibi yanlış kavramlara bağlılıkları güçlendirmeye yarar/ Bu yanlış fikirlere kapılanların/ Mükemmel birliği algılamaları engellenmiştir/ Kişinin uygulayabileceği en mükemmel erdem,/ Bir bütün olarak hakikati bulma/ Ve iletme sorumluluğunu yüklenmektir/ O halde bütünsel hakikati ara/ Ve onu günlük yaşamında uygula”, “İtiraf ediyorum/ Aklınızı Tao’ya döndürecek hiçbir öğreti yoktur: ne din, ne bilim,/ Ne de bilgi/ Bugün bu düzene göre,/ Yarın bir diğerine göre konuşurum;/ Ancak mükemmel yol/ Daima kelimelerin ve düşüncelerin ötesindedir./ Sadece eşyanın birliğinin farkına var, O kadar.

329- Yumurtanın  Gör Dediği…

Sağlık gerçeklerini idrak edememiş beyinlerden kafa karıştırıcı ve güvensizlik yaratan açıklamaların geldiğine sıklıkla şahit oluyorsunuz. Son konumuz ise: yumurta…

Yılların kardiyoloji profesörü hastalarından, yumurtayı yasakladığı için özür diliyor(!). Soru gayet basittir. Referansınız nedir? Yumurtayı yasaklayan aklınızın referansı neydi? İşte o referansınız işlemiyor. Bunu idrak ediniz.

Referans bulmak için Amerikayı yeniden keşfe gerek yok. Sadece doğaya bakınız. O size ne yapmanız gerektiğini söyler.

Kalp krizi geçiren bir ceylan ya da aslan göremezsiniz. Diyabetli bir timsah ya da hipertansiyonu olan bir zürafa yoktur. Bu hastalıklar insana özgüdür. İnsanın hayvanlardan olan farkını idrak edebildiğimiz zaman, neden hasta olduğumuzu anlarız.

İnsanları hayvanlardan ayıran 2 temel özellik vardır. İlki, gelişmiş beyin ön bölgesinin(prefrontal cortex) sağladığı akıl özelliğidir. İkinci özellik ise doğallıktır. Akıl özelliği ile doğaya karşı yaşam biçimi oluşturan insan, hastalıkların önemli hedefi haline gelmiş, edindiği bu özelliğini genleriyle nesillere aktarmıştır.

Kısaca hasta olmamızın temel nedenleri; doğal olmayan yaşam biçimi ve sahip olduğumuz gelişmiş beyin ön bölgesinin stres altında çalışmasının bozulmasıyla gelişen vücut kontrol bozukluğudur.

Yumurta doğaldır. Yağlar doğaldır. Et doğaldır. Sebzeler ve meyveler doğaldır. Doğal olmayan, insan yapımı şeker ve un içerikli ürünlerdir.

İç organlarımızın çalışma sistemiyle farklılık göstermeyen hayvanlar, doğal ortamlarından alınıp deney materyali olarak kullanıldığında ya da evcilleştirildiklerinde insanlar gibi hasta oldukları görülür.

Hastalığınız ne olursa olsun; doğal olanı ihtiyacınız kadar aldığınızda, hastalığınızda kayda değer düzelme gözlersiniz. Yakınma ya da hastalığa göre verilen diyetler, referansı doğa olmayan aklın eseridirler. Sıra, kolesterolü aklamaya gelmiştir umarım.

(Dr. Güçlü Ildız)

330- Ayrıştırma becerisi

En zoruma giden şey nedir biliyor musunuz? 

Neden insaoğlu her kritik pozisyonda gerginliği tırmandırır, taraf olur?

Niçin daima ayrıştırma becerisini gösterir? Veya doğru olanı yapıp tevhid yoluna gitmez.

Ne maksatla din adına bazı insanların önü tıkanmaya çalışılır?

Bu ve benzeri soruları çoğaltmak mümkün.

Ama ben değil bütün bu soruların cevabını, az bir bölümünü dahi vermekte zorlandığımı hissediyorum.

Şöyle bir bakın çevrenize, bana hak vereceğinizi umuyorum.

Herhalde, ilmi üretimin “yok denecek kadar az oluşu, şartlanmalar ve değer yargıları ile dopdolu” bir hayatın olması, veri tabanındaki yoğunluğun getirdiği kısır döngüler bireyi bu noktaya getirmiş olmalı.

Dünyaya kazık çakma pahasına bu değerlere sıkı sıkıya sarılırsanız, zaman da size aynı şekilde bunun karşılığını verecektir.

Gelgelelim, ailenin, kocanın, babanın, ağabeyin, kurulu düzenin, adaletsizliğin, eşitsizliğin, düşmanlığın, otoritenin, anlaşılmayan dinin kölesi olma durumu da, kişiyi yaşam enerjisi bakımından güçsüz düşürmektedir.
Birey, hakkında doğru eleştiriler sıralandığında, bunlara kızıp kendini ispat edercesine öfkelenirse, hoşgörü ve tahammülü yoksa, üslubuna dikkât etmezse, olacağı budur.

İnsanoğlu ya evrensel değerleri anlayacak, olaylara at gözlüğü ile bakmayacak, bazı hesaplara takılıp gitmeyecek, özetle ‘suyun kap içinde aldığı şekil ve renk’ gibi olacak, Mevlana’dan, Yunus Emre’den, Hacı Bektaş’tan Edebali’den, Sadi’den, Gazali’den himmet bekleyecek, hayata uyum sağlamaya çaba gösterecek ya da son günlerin modasına uyarak, hayatını düzene soksun diye psikologların peşine takılacaktır.